Γήρανση: μια φυσική πορεία με αξιοπρέπεια και αγάπη*

Γράφει η Εύα Μπουτζέτη – Πανίδου*

Είναι σχεδόν περιττό να αναφερθούμε ξανά στις ασθένειες που εμφανίζονται κατά τη διάρκεια και την εξέλιξη της γήρανσης. Έχουν γραφτεί χιλιάδες επιστημονικά πονήματα, άρθρα, οδηγίες. Αυτό που ίσως δεν έχουμε συνειδητοποιήσει επαρκώς είναι κάτι βαθύτερο: πόσο προσεκτικά και συνειδητά πρέπει να εκπαιδεύσουμε τους εαυτούς μας – και τα παιδιά μας – για να έχουμε καλά, γαλήνια γηρατειά.

Δεν πρόκειται για μια διαδικασία που ξεκινά μετά τα 60 ή τα 70. Είναι τρόπος ζωής. Είναι η στάση που διαμορφώνουμε από νωρίς: στη διατροφή, στη διαχείριση του στρες, στις διαπροσωπικές μας σχέσεις, στη σύνδεσή μας με τον εαυτό και την κοινωνία.

Ας προνοήσουμε από τώρα – για εμάς πρώτα και για τα παιδιά μας ύστερα – υιοθετώντας έναν ισορροπημένο και ποιοτικό τρόπο ζωής. Η επιστήμη έχει παρατείνει το προσδόκιμο ζωής, αλλά είναι στο χέρι μας να βελτιώσουμε και την ποιότητα των χρόνων που ζούμε.

Πιο συγκεκριμένα: Τι μπορούμε να κάνουμε σήμερα

Η γήρανση αφορά όλους μας – όχι μόνο τους μεγαλύτερους. Όσο νωρίτερα ενεργήσουμε, τόσο πιο όμορφα και αξιοπρεπώς θα ζήσουμε όλοι.

Για τον εαυτό μας:

• Ας φροντίσουμε τη διατροφή μας, αποφεύγοντας την υπερκατανάλωση και ενισχύοντας την ποιότητα (φρούτα, λαχανικά, νερό, λιγότερη ζάχαρη και αλάτι).
• Ας περιορίσουμε το καθημερινό στρες, δεν πρέπει να γίνεται αποδεκτό ως φυσιολογική καθημερινότητα. Ας μάθουμε να το αναγνωρίζουμε και να το περιορίζουμε με μικρές ρουτίνες ηρεμίας (περίπατος, μουσική, προσευχή ή διαλογισμός).
• Ας κινηθούμε έστω και λίγο, καθημερινά. Το σώμα «θυμάται» τη φροντίδα που του προσφέρουμε.
• Ας κοιμόμαστε καλά και να επιδιώκουμε ηρεμία πριν από τον ύπνο – χωρίς οθόνες, με πιο γήινο ρυθμό.
• Ας απομακρυνθούμε από το lifestyle της εξάντλησης και της υπερβολής, βρίσκοντας ξανά αξία στην απλότητα.

Για τα παιδιά και τους νέους:

• Ας είμαστε το παράδειγμα – όχι ο αυστηρός δάσκαλος. Όχι μέσα από απαγορεύσεις ή καταπίεση, αλλά με ήπια καθοδήγηση και δεν χρειάζονται αυστηροί κανόνες, αλλά σταθερές αξίες και ήσυχη συνέπεια και πολλή πάρα πολλή αγάπη.
• Ας μιλήσουμε με ειλικρίνεια για την αξία της πρόληψης, της ισορροπημένης ζωής και του σεβασμού στο σώμα και την ψυχή.
• Ας δημιουργήσουμε ευκαιρίες διαγενεακής σύνδεσης: παιδιά και παππούδες μαζί σε δράσεις, αφηγήσεις, χειροτεχνίες, ιστορίες.

Για την κοινότητα τον χώρο που ζούμε:

• Ας στηρίξουμε τις δημοτικές και κοινωνικές δομές (ΚΑΠΗ, Βοήθεια στο Σπίτι, Κέντρα Ημέρας κ.ά.).
• Ας προσφέρουμε εθελοντικά, έστω και λίγη ώρα τον μήνα, σε δράσεις που σχετίζονται με ηλικιωμένους συμπολίτες μας.
• Αν μπορούμε, ας κάνουμε μικρές ή μεγαλύτερες χορηγίες για την ενίσχυση τοπικών υποδομών φροντίδας.
• Ας ενημερώσουμε όσους δεν γνωρίζουν: η ενημέρωση είναι μορφή κοινωνικής φροντίδας.

Ας πλαισιώσουμε από σήμερα τις υποστηρικτικές δομές του Δήμου μας. Ο καθένας μπορεί να βοηθήσει όπως μπορεί: με εθελοντισμό, με συμμετοχή στις δράσεις, ακόμα και με μικρές ή μεγαλύτερες χορηγίες.

Η επιστήμη και η τεχνολογία είναι στα χέρια μας ας τις αξιοποιήσομε. Η αγάπη και η μέριμνα για τον άνθρωπο, όμως, βρίσκονται μέσα μας. Όταν όλα αυτά τα εφαρμόσουμε τότε θα καταλάβουμε ότι η γήρανση δεν είναι φόβος. Είναι ευκαιρία να ζήσουμε με πληρότητα και αξιοπρέπεια. Και για να το πετύχουμε, πρέπει να κινητοποιήσουμε και τις τοπικές κοινωνίες. Αυτό είναι το μέτρο της επιτυχίας μιας κοινωνίας. Να φροντίζει τους ανθρώπους της – από τη γέννηση ως το τέλος – με σεβασμό, αγάπη και ανθρωπιά. Η φροντίδα για το μέλλον δεν αρχίζει αύριο. Αρχίζει σήμερα. Στο χέρι μας είναι να κάνουμε τη γήρανση μια φάση ζωής γεμάτη φως και σεβασμό.

Αν όλοι μαζί φροντίσουμε το παρόν, τότε θα μπορούμε – όταν έρθει η μοιραία στιγμή λόγω βαθιού γήρατος – να πούμε με γαλήνη:

«Ο άνθρωπός μας έφυγε ήσυχα, πλήρης ημερών».